Twee weken Zuidereiland

Kia Ora allemaal,

Daar ben ik dan weer en dit keer heb ik echt heel veel moois meegemaakt, dus ga er maar even lekker voor zitten.

Zondag 12 januari begon het avontuur. Toen zijn we met de boot van Wellington naar Picton op het Zuidereiland gegaan en jeetje, wat een mooie boottocht was dat :) In Wellington was het weer nog niet echt goed, maar toen we eenmaal het land van het Zuidereiland bereikte was het weer wel heel mooi en het laatste stuk met de boot gingen we tussen allemaal eilandjes en inhammen van het land door, echt heel mooi. Eenmaal in Picton aangekomen hebben we de huurauto afgehaald en tot onze grote verbazin paste de koffers van ons alle vier erin (hier hadden we van tevoren nog niet zo heel veel vertrouwen in). Toen zijn we nog even in Picton zelf gaan kijken, waar het ook heel mooi was en toen zijn we doorgereden naar Motueka, een dorpje aan de rand van het Abel Tasman park.

De volgende dag hadden we dan een dagtocht in het Abel Tasman park. Hiervoor gingen we eerst met een bootje langs de hele kustlijn van het park (dit duurde zo’n 2,5 uur) en toen werden we op één van de mooie stranden daar afgezet en moesten we oorspronkelijk zo’n 12 km terug lopen naar een ander strand. Mijn moeder en Rieky zagen hier wel een beetje tegenop maar wat bleek; bij eb kon je ook een kortere route nemen die al gauw zo’n 4 km scheelde. Dit motiveerde Rieky dus wel en ik geloof dat ik haar nog nooit zo goed heb zien doorlopen :P Maar we hadden het dus gehaald om met eb daar te zijn, dus die 4 km bespaard en nog even lekker aan het ‘eindstrand’ kunnen liggen. Daarna werden we weer met de boot opgehaald om weer terug naar ons beginpunt te gaan. De wandeling door het park (en ook het park zelf) was trouwens echt heel mooi, hele mooie goudgele stranden, maar ook hele mooie bossen waar je doorheen moest lopen. Bovendien hebben we ook nog zeehondjes en pinguins gezien, wat natuurlijk ook heel leuk was.

De volgende dag ging de reis dan weer verder richting Charleston. Dit was echt een gat met zo’n 200 inwoners, maar in de tijd van de ‘goldrush’ hadden hier zo’n 30.000 mensen gewoond. Nu was er echter niet veel meer te beleven en onze slaapplek was ook op een soort boerderij bij een oude vrijgezel, wat aan de inrichting enzo ook te zien was. Gelukkig waren de bedden en de handdoeken wel schoon, maar het douchen hebben we toch een dagje overgeslagen. Hier in de buurt zijn we wel nog bij Cape Foulwind naar zeehondjes gaan kijken (hier waren echt heeeel erg veel zeehonden) en de volgende dag heb ik met pap en mam een gloeiwormpjestour gedaan, wat weer erg leuk was :)
Daarna gingen we verder richting Franz Josef, maar eerst nog even gestopt bij de ‘pancake rocks’ in Punaikaki. Dit zijn allemaal rotsen die uit verschillende lagen bestaan, waardoor het net opgestapelde pannenkoeken lijken. De rotsen en de unieke vormen zijn ontstaan door erosie van zee en wind. Aangezien het weer ook nog eens heel mooi was, zag het er echt prachtig uit allemaal.

Eenmaal aangekomen in Franz Josef bleek dat er enige miscommunicatie was geweest over de slaapplek, waardoor Rieky en ik aan de overkant van de straat sliepen van mijn ouders en de eerste nacht ook geen badkamer tot onze beschikking hadden. Maar gelukkig konden we gewoon de straat over lopen en dan bij mijn ouders douchen. De volgende ochtend werden we wakker en kwam de regen met bakken uit de lucht vallen. Oorspronkelijk zouden we een uitstapje hebben naar de voet van de gletsjer en daarna nog door gaan naar een mooi spiegelmeer, maar vanwege het weer hebben we het spiegelmeer maar geschrapt en zijn we een uurtje later dan gepland naar de gletsjer gegaan. Ondanks de regen was dit wel super mooi, want juist door de regen waren er overal kleine watervalletjes. Toen we bij de voet van de gletsjer aankwamen klaarde het ook nog op, waardoor we een mooi uitzicht hadden over de gletsjer en de vallei, waar allemaal wolkjes tussen de bergen in hingen, wat ook weer erg mooi uitzag.

De dag erna stond er een lange rit op de planning van Franz Josef naar Wanaka. Wanaka was het eerste grote meer tussen de bergen voor ons, dus dat vond ik natuurlijk erg mooi. Het ziet er echt heel mooi uit, zo’n prachtig blauw meer (het lijkt op de foto’s alsof het in het echt nooit zo’n kleur kan hebben, maar in het echt is het eigenlijk juist nog mooier!) met uitzicht over de met sneeuw bezaaide bergen. In Wanaka waren we maar één nachtje, want de volgende dag was het weer tijd om richting Queenstown te gaan. Aangezien men zegt dat dit de ‘party capital’ van Nieuw Zeeland was, besloten Rieky en ik mee te doen aan een pubcrawl. Nou, viel dat even tegen in vergelijking met Auckland. In eerste instantie was het al een stuk duurder, we kregen alleen een shotje per bar (in Auckland krijg je een volwaardig drankje) en de prijzen die je kon winnen waren ook weer gratis shotjes. Bovendien kenden een heleboel mensen die eraan meededen elkaar al, waardoor ze ook niet echt praatte met de ‘nieuwe mensen’ zoals wij. Na de 4e bar hadden Rieky en ik het dus wel gezien en zijn we maar weer richting het hostel gegaan.

De volgende dag stond er dan een jeepsafari op het programma (verjaardagscadeau van pap). Hier gingen we eerst langs allerlei filmlocaties van Lord of the Rings, waar je steeds prachtige uitzichten had, en daarna nog even crossen door de rivier, zoals het een 4WD tour betaamd. Aangezien het weer verder niet zo geweldig was, zijn ’s middags maar op souvenirjacht geweest. ’s Avonds zijn we toen nog naar de ijsbar geweest. Dit was wel een hele belevenis, alles is daar namelijk van ijs, inclusief de glazen waar je uit drinkt. Hierdoor zijn er wel antislip onderzettertjes nodig (die zijn dan weer niet van ijs) anders glijdt je drankje zo van de ijsbar af. Helaas was het door al dat ijs wel erg koud, waardoor we na een dik half uur toch alweer buiten stonden.
De dag erna stond er alweer een uitstapje op het programma; naar Doubtful Sound dit keer. Dit is de op één na grootste fjord van Nieuw Zeeland en je kan hem alleen bereiken door eerst een stuk met de bus te rijden, dan met de boot over een meer en dan weer een stuk met de bus. Onderweg kwamen we dan ook nog langs de grootste waterkrachtcentrale van Nieuw Zeeland, dus hier hebben we ook nog even een kijkje genomen. Eenmaal aangekomen bij de fjord stond er dan een boottocht van 3 uur op het programma. We hadden ook nog eens heel erg geluk met het weer, want in Doubtful sound is het eigenlijk altijd bewolkt en meestal regent het ook, maar bij ons was het echt stralend weer (dit schijnt maar 30 dagen op een jaar zo te zijn..). Het was in ieder geval adembenemend mooi en je voelt je dan zo ontzettend klein als je door die enorme fjord vaart, dat is eigenlijk gewoon onbeschrijfelijk. De foto’s geven een indruk van hoe mooi het was, maar je kunt natuurlijk nooit vastleggen hoe mooi het echt was.

De dag erna was alweer de laatste dag in Queenstown aangebroken en was het tevens tijd om afscheid te nemen van Rieky. Dat was toch wel even raar, want die heb ik de afgelopen 2/3 maanden toch elke dag gezien en nu gingen wij dan verder naar mt Cook en ging zij op haar eigen avontuur.
De weg naar mt Cook was wel echt supermooi. De laatste 60 km ongeveer moet je langs een prachtig blauw meer rijden, waar je in de verte dan de gletsjers kunt zien, echt adembenemend.
Eenmaal in het dorpje aangekomen zijn dan overal om je heen bergen, waarvan ongeveer de helft met sneeuw bedekt is. Dat is dan wel echt weer zo’n moment waarop je je ontzettend klein voelt.

De dag erna ging het van mt Cook naar Lake Tekapo, maar eerst nog even een tour in een 8WD voertuigje naar de voet van de Tasman gletsjer. Deze was weer heel anders dan de Franz Josef gletsjer. Bij Franz Josef is er namelijk regenwoud tot aan de voet van de gletsjer, maar bij de Tasman gletsjer is er alleen maar steen, rots en ijs. Als je dan zo naar de gletsjer staat de kijken denk je dat die ijslaag zo’n 3 meter dik is, maar het bleek dat deze maar liefst 30 meter dik is en er bovenop nog eens 2 meter aan gesteente ligt! Echt heel raar, hoe je de dimensies compleet kwijt raakt als alles om je heen zo groot en wijds is.

Daarna ging het dus door naar Lake Tekapo. Dit was weer eens een prachtig blauw meer met uitzicht op de bergen, maar helaas was het hier (net als in mt Cook) erg koud. ’s Avonds zijn we wel nog even buiten naar de sterrenhemel gaan kijken. Lake Tekapo is namelijk één van de donkerste plaatsen op de wereld (heel weinig lichtvervuiling) waardoor je echt heeeeeel erg veel sterren kan zien. Je kon heel duidelijk de melkweg zien en ik heb ook eindelijk (voor het eerst sinds ik hier ben) het Kruis van het Zuiden kunnen zien (dat is het sterrenbeeld waarvan de sterren op de Nieuw Zeelandse vlag staan.)

De volgende dag ging het dan weer verder richting Christchurch. Hier zijn we ook nog even de stad in gegaan en in het centrum kun je echt nog duidelijk de gevolgen van de aardbeving zien. Overal staan nog half ingestorte en leegstaande gebouwen, waardoor het op sommige plekken wel een beetje iets weg heeft van een spookstad. Ze zijn wel overal hard aan het werk om alles te herbouwen, maar dit kost allemaal natuurlijk veel geld en tijd, waardoor het allemaal maar heel langzaam gaat.

De dag erna zijn we dan naar de botanische tuinen van Christchurch geweest, deze waren wel heel mooi. Maar ook hier was het weer zo dat alle gebouwen die er stonden gesloten waren voor publiek, omdat ze nog niet genoeg gestabiliseerd waren sinds de aardbeving.

Daarna ging het weer verder richting Kaikoura, waar we echt in een prachtige villa gingen overnachten. De volgende dag was het alweer onze laatste dag op het Zuidereiland. We zijn toen nog even lekker langs de kustlijn van Kaikoura gelopen (hier zijn alles stenenstranden in plaats van zandstranden, ook weer heel apart) en daarna weer richting Christchurch gereden voor onze vlucht naar Auckland. Onderweg wel nog even langs de kust ergens gestopt en tot onze grote verbazing lagen daar alles zeehondjes op de rotsen, waar we dit keer echt heeeel erg dichtbij waren, dus dat was ook nog even heel leuk.

’s Avonds vlogen we dus weer richting Auckland en op ons verblijfadres aangekomen stond onze gastvrouw ons al op te wachten. We hebben toen nog even gezellig een sapje gedronken en voor we het wisten was het al twee uur ’s nachts, dus de volgende ochtend maar even lekker uitgeslapen. Daarna ben ik met pap en mam nog richting Auckland Domain gelopen en hier zijn we naar de wintertuin en varentuin geweest (wat pap natuurlijk heel interessant vond). Toevallig was er in het park ook nog een soort jazz concert, dus hebben we hier ook nog even lekker in gras naar zitten luisteren. Daarna nog even boodschapjes gedaan en voor onze gastvrouw gekookt en toen vroeg naar bed, want we waren toch nog steeds erg moe.

Vandaag is het alweer maandag en is er officiële feestdag in Auckland en heeft iedereen dus vrij. Het plan is dus om zo meteen nog even naar de haven te lopen, want hier schijnt van alles met zeilschepen te doen te zijn. Vanavond heeft onze gastvrouw ons dan uitgenodigd voor een BBQ en morgen gaan pap en mam een uitstapje maken naar de Bay of Islands en ga ik maar even aan mijn presentatie werken, want donderdag is het al zover en heb ik mijn afstudeervoordracht (spannend!). Dus duim allemaal maar voor me donderdag om 9 uur ’s ochtends voor jullie, zodat ik als bachelor of applied science weer terug kan komen naar Nederland (wat helaas alweer zondag is…)

Groetjes uit het zonnige Nieuw Zeeland,
Céline