Abel Tasman en stinken op de Heaphy track

Hallo allemaal,

Inmiddels zijn we alweer iets meer dan een week verder en wat hebben we weer veel mooie dingen gezien! Ons laatste verhaaltje eindigde bij de Marlborough sounds. Dit zijn een soort fjorden, maar dan anders. Het zijn allemaal hoge heuvels en losse eilandjes die zich heel ver uitstrekken, zodat je het laatste stuk van de boottocht richting het Zuidereiland tussen de meest prachtige landschappen door vaart. Eenmaal aangekomen hadden we meteen al de bus richting Motueka, een dorpje in de buurt van het Abel Tasman nationaal park. Ons hostel in Motueka was heel fijn, het was kleinschalig, maar had een grote BBQ en plek om buiten te eten en, ook niet onbelangrijk, een grote supermarkt praktisch ertegenover. De eerste avond hebben we daar dus ook allemaal meteen gebruik van gemaakt en lekker gebbbqt. De volgende dag stond het eerste uitstapje richting Abel Tasman gepland. We werden bij het hostel opgehaald door een busje om vervolgens met de watertaxi op een strand afgezet te worden en naar het volgende strand te lopen. Dit was allemaal gelukkig 's ochtends als, want het was die dag erg warm en op die manier konden we nog enigszins koel lopen en van alle uitzichten genieten. Eenmaal op het strand nr. 2 aangekomen was er nog even tijd om lekker te lunchen en daarna werden we weer door de watertaxi opgehaald en naar een ander strand gebracht om te gaan kajakken. Hier kregen we eerst instructie over hoe het allemaal moest en daarna gingen we lekker de zee op. Het kajakken zelf was heel leuk om te doen en ook hier hadden we weer mooie uitzichten. Het enige nadeel was dat de groep waar we mee gingen uit 4 gespierde jongens bestond, de gids en een man die kajakken als hobby had. Aangezien je steeds met 2 personen in een kajak zit en wij samen in een kajak zaten, moesten we dus de hele tijd heel hard peddelen om de rest bij te houden. Hier hebben we dan ook allebei blaartjes op onze handen aan over gehouden. Gelukkig maakte het feit dat het er zo mooi is wel heel veel goed.

Aangezien we dus erg vermoeid waren van de hele dag in het park, besloten we om de volgende dag even een rustdag te houden. Mede ook omdat we toch echt eens moesten gaan bedenken wat we allemaal mee gingen nemen op de Heaphy track (een vierdaagse wandeling) en wat we na zouden sturen. Bovendien moesten we ook nog bedenken wat we die 4 dagen gingen eten (dit moest natuurlijk allemaal enigszins houdbaar zijn en niet te zwaar, omdat we er zelf mee moesten slepen) en deze inkopen nog allemaal gaan doen. Al met al ging de dag toch best snel om (ook omdat het lekker weer was en we lekker buiten in het zonnetje konden zitten). De laatste dag in Motueka stond toch nog een  dagje Abel Tasman op het programma. We zijn toen met een iets grotere boot langs het hele park gecruised en hebben twee keer een tussenstop op een strand gemaakt om even lekker te luieren. Daarna hebben we nog 1 nachtje in Motueka geslapen en toen was het toch echt zover: de Heaphy track, 78,5 km lopen door het Kahurangi nationaal park.

Om 8.45 werden we bij de lokale VVV door een busje opgehaald om naar de start van de track te gaan, wat twee uur rijden was. 's Ochtends hebben we de volle backpacks die we mee gingen slepen nog eens gewogen en deze bleken 18 kg per stuk te zijn. We hadden dus toch iets meer spulletjes bij ons dan gedacht. Dat mocht echter de pret niet drukken en vol goede moed begonnen we om 12.15 (het busje had er 'iets' langer over gedaan) aan de eerste dag, die 5 uur lopen zou zijn. Aan het begin had Lisanne het erg zwaar, maar na 2 uur kwam ze erachter dat het toch wel erg handig was om de heupband van de backpack iets strakker aan te trekken (zodat is ook een functie krijgt) en ging het opeens stukken beter. Onderweg hebben we ook nog twee Duitse meisjes leren kennen, die beide alleen aan de track begonnen waren en hier hebben we het laatste stuk mee samen gelopen. Ondanks dat het erg lang was (we hebben er uiteindelijk met pauzes 6,5 uur over gedaan) en veel bergop (zo'n 800m hoogteverschil) was het toch een hele mooie wandeling. We liepen voornamelijk door bossen, waar de begroeiing heel erg groen was en er hele grote planten stonden. Ik kreeg zelf een beetje het idee dat ik in een Jurassic park film zat, maar dan zonder enge dinosauriërs :P Eenmaal bij de hut aangekomen leerden we ook de andere mensen kennen die dezelfde route in dezelfde tijd als ons gingen lopen. Dit waren een Britse man (oorspronkelijk uit NZ) en een vrouw, die ook uit NZ kwam, maar nu in Australië woonde. Met de twee Duitse meisjes en ons erbij was het best een gezellig groepje om een paar avonden mee door te brengen. Bovendien ook een hele kleine groep, want normaal lopen in het hoogseizoen (watnu net een beetje ten einde begint te lopen) zo'n 20-30 mensen dezelfde route.

Na lekker uitgerust te hebben begonnen we met alweer een iets lichtere backpack (we hadden zo veel mogelijk 'zwaar' eten al gegeten) aan dag 2. Deze was weer heel anders als dag 1. De wandeling bestond nu vooral uit lopen door de vallei tussen de bergen in en heel veel mooie vergezichten. Volgens de gids en de lokale bevolking zou deze dag vlak lopen zijn en gemiddeld klopte dat misschien ook wel, maar het was toch weer erg veel bergop en daarna ook weer bergaf. Net als dag 1 hadden we de hele dag mooi weer (soms zelfs iets te warm). Tegen het einde van de dag kwamen er wel in rap tempo wolken/mist over de bergen gekropen, maar ook dit zag er heel mooi en mysterieus uit. Gelukkig bleef het wel droog en kwamen we weer droog en vermoeid (na 6 uur pure looptijd, 24,2 km) aan bij de hut. Lisanne had deze dag wel erg veel last van haar kuiten gekregen, waardoor ze door de vrouw uit ons gezelschap walnootolie aangeboden kreeg die hier goed tegen zou helpen. Vervolgens kreeg ze van is DOC ranger (die bij de hutten alles een beetje in de gaten houdt) een massage aangeboden. Dus hup, matrasje op de keukentafel en Lisanne werd een half uur lang heerlijk gemasseerd! Een unieke ervaring zullen we maar zeggen :P

Hierdoor konden we dus oom weer lekker uitgerust aan dag 3 beginnen. Deze dag was 20,5 km en bijna alleen maar bergaf. Hierdoor was het wandelen zelf iets minder vermoeiend en konden we nog meer genieten van de prachtige omgeving. Bovendien liepen we bijna de hele dag door het bos, wat een ook een stuk minder warm was, en was de backpack natuurlijk alweer een stukje lichter. Het eerste stuk van de wandeling hebben we heel veel vogels gezien en hebben we ook veel korte stops gemaakt om foto's te maken. Bij het laatste stuk kwamen steeds dichter in de buurt van de zee, wat ook goed aan de begroeiing te zien was. Hier waren namelijk steeds meer palmbomen en boomvarens en ook hele grote, dikke bomen. Net als de andere dagen was het weer een sprookjesachtig landschap, waarbij we het idee hadden dat we in een film liepen. Deze dag kwamen we al lekker op tijd bij de hut aan, die dit keer aan het strand lag. Helaas waren er ook zwermen sandflies op het strand, dus konden we niet nog lekker aan het strand gaan liggen. Wat we wel nog hebben gedaan is er een gezellige laatste avond van gemaakt met 'ons' groepje en genoten van de zonsondergang aan zee.

Na een laatste nachtje in een hut slapen, was het alweer tijd voor de laatste dag (een beetje helaas en een beetje gelukkig, want onze lichamen waren toch wel erg vermoeid). Deze dag was wederom officieel vlak, omdat je de hele dag langs de kust zou lopen, maar o dat er ook stukken kust waren waar je niet direct langs het strand kon lopen, omdat de zee hier te wild zou zijn of er te grote rotsen waren, moesten we toch weer erg veel bergop en bergaf lopen. Maar van de andere kant was het dus wel weer een heel ander landschap dan de andere dagen en ook weer erg mooi. Rond kwart voor 2 kwamen we dan aan bij het eindpunt en om 2 uur was ook de laatste van 'ons' groepje er. Van de twee Duitse meisjes hebben we op de parkeerplaats al afscheid benoemen, omdat zij een andere shuttle hadden en de man en vrouw hebben we in het busje richting het dichtstbijzijnde dorpje/gehucht nog gezellig mee zitten kletsen. Uiteindelijk hebben we ook van hen afscheid genomen en kwamen aan bij ons verblijf voor de komende twee nachten. Hier hebben we genoten van een heerlijke warme douche (bij de hutten waren helaas geen douches) en daarna lekker iets gegeten bij het plaatselijke restaurant.

Na een nachtje lekker slapen hebben we vandaag het dorpje iets verder verkend. Er zijn hier 2 winkels: een supermarkt en een 'hardware store', waar je alles behalve eten krijgt. Aan de hardware store zit tevens de dierenarts aangesloten en ertegenover ligt het tankstation/toeristen informatie. Na wat inkopen gedaan te hebben, hebben we alle tassen weer opnieuw ingepakt en nog een kort wandelingetje naar de oever van de rivier gemaakt, waar je mooi uitzicht over de rivier en de bergen had. Vanavond zullen we dan maar weer vroeg naar bed gaan, want morgen vertrekt alweer vrij vroeg de bus richting Westport en daarna Greymouth, waar we eindelijk onze huurauto op zullen halen (en niet meer afhankelijk zijn van bussen, jeeeeej!) Daarna rijden we door naar de voeg van de Franz Josef gletsjer, maar daarover natuurlijk meer in het volgende verhaal!

Cheers!
Céline & Lisanne