Franz Josef en 'Adventure capital' Queenstown
Blijf op de hoogte en volg Céline
15 Maart 2016 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Hallo allemaal,
De afgelopen twee weken hebben we zó veel leuke dingen gezien en gedaan, dat ik niet eens tijd had om een nieuw verhaal te typen. Mede daarom heb ik besloten om het in twee stukken op te delen, dan hoef ik niet zo lang achter elkaar te typen en jullie niet zo (heel) veel te lezen. Ons laatste verhaaltje eindigde in Karamea. Vanuit daar zijn we op vrijdag 4 maart met een busje richting Westport gegaan, waar we vervolgens een uurtje moesten wachten op de volgende bus richting Greymouth. De route van Westport naar Greymouth is een hele mooie, langs de westkust van het Zuidereiland. Gelukkig hadden we een aardige buschauffeur die een aantal keer stopte, zodat we mooie foto's konden maken. We kregen zelfs in Punaikaki een half uurtje de tijd om naar de 'pancake rocks' te gaan kijken, dat zijn rotsen die eruit zien alsof er allemaal pannenkoeken op elkaar gestapeld zijn (vandaar de naam). Toen we uiteindelijk aankwamen in Greymouth was het dan eindelijk tijd om onze huurauto op te halen. Nadat alle papieren ingevuld waren was het dus tijd om de auto te inspecteren en wat bleek, het was een schakelauto en geen automaat (wat ik eigenlijk verwacht had). Dus nu mocht ik niet alleen links gaan rijden, maar ook nog links gaan schakelen. Gelukkig zijn de wegen in Nieuw Zeeland niet zo heel druk en kon ik hier even rustig aan wennen. Toen we na 2,5 uur rijden in Franz Josef aankwamen was ik dus al helemaal eraan gewend.
Hier aangekomen bleek het helaas wel best frisjes en de weersvoorspellingen voor de rest van de tijd dat we daar zouden zijn waren helaas ook niet al te best: 3 dagen lang de hele dag regen... Gelukkig was er ook een Kiwi Wildlife centre in Franz Josef, dus besloten we dat maar de volgende dag te gaan doen. Het leuke was dat je hier ook een 'backstage' tour kon doen, waarbij je kiwi kuikentjes te zien kreeg en die waren natuurlijk suuuperschattig. Voor de rest hebben we die dag niet veel meer gedaan dan soep gegeten in het hostel (je kreeg daar namelijk elke dag om 6 uur gratis soep met brood) en een spelletje gespeeld met een kamergenootje en een jongen die tijdens het soep eten erbij kwam zitten. We hebben toen ook afgesproken om de volgende dag met zijn vieren naar de gloeiwormpjestunnel die in de buurt lag te gaan. Dit was een half uurtje lopen vanaf het hostel en aangezien het een tunnel was, hadje hier ook geen last van de regen. Zeker aan het einde van de tunnel waren er veel gloeiwormpjes te zien, dus dat was weer een leuke ervaring erbij, zeker voor Lisanne, want zij had nog nooit eerder gloeiwormpjes gezien. 's Middags hebben we toen nog een poging gedaan om naar de voet van de Franz Josef gletsjer te lopen, maar het weer was inmiddels zó slecht en het was zo mistig, dat we halverwege maar weer omgekeerd zijn en weer doorweekt bij de auto aankwamen. Daarna hebben we dus maar even lekker opgewarmd in de plaatselijke hot pools en daarna weer op tijd terug voor lekker warme soep en een 'Skype avondje'.
Op maandag was het dan weer tijd voor de volgende bestemming: 'Adventure capital' Queenstown. 's Ochtends was het weer wel al veel beter dan de afgelopen dagen, dus besloten we nog een poging te doen om naar de voet van de Fox gletsjer te lopen (een dorpje verder dan Franz Josef), omdat deze maar een half uurtje lopen vanaf de parkeerplaats was. En warempel, we hadden geluk met het weer en hebben toch nog mooi een gletsjer aan de rand van een regenwoud kunnen zien. Daarna dus door naar Queenstown en ondanks dat het weer die dag ook niet geweldig was, toch nog allerlei stops bij mooie watervallen en dergelijke gemaakt, waardoor we pas rond 8 uur 's avonds daar aankwamen. De volgende dag zijn we weer op tijd opgestaan, zodat we al vroeg richting Glenorchy konden vertrekken, een dorpje 50 km van Queenstown af. De weg daarheen is vooral heel mooi om te rijden, omdat je de hele weg langs het meer rijdt en steeds weer een ander mooi uitzicht op de bergen hebt. De terugweg duurde helaas wel iets langer dan gepland, omdat we opeens een hele kudde koeien terecht kwamen die dezelfde kant op gingen als ons. Duurde dus zeker een half uur om daar doorheen te komen, maar het is gelukt en leverde natuurlijk de nodige grappige foto's op.
Aangezien het weer die dag wel erg mooi was, besloten we om 's middags een wandeling te doen naar de top van de hoogste berg in de buurt (1748 meter). Hiervoor hebben we de eerste 800 meter 'gefoeteld' door met de kabelbaan omhoog te gaan. De laatste 950 meter zijn we dus wel echt zelf gelopen en de laatste 400 was het zelfs af en toe echt meer klimmen dan lopen, maar het uitzicht op de top was het wel waard. Aangezien het de hoogste berg in de buurt is, kun je echt heel ver kijken en vooral zien hoe veel 'niets' er is zo ver als je kunt kijken (behalve in de richting van Queenstown natuurlijk), wat heel erg indrukwekkend is. Wat ook nog leuk was, was dat op een gegeven moment nog een Kea kwam aanvliegen, dat is een berg papegaai die alleen hier in Nieuw Zeeland voorkomt en vrij bruteel is naar mensen toe. Gelukkig lag er nog een verlaten paar handschoenen en was hij daar tevreden mee, zodat wij weer met al onze spulletjes naar huis konden.
's Avonds hebben we in zelf dan maar beloond met een lekkere 'Fergburger' (de beroemdste hamburgers uit Queenstown) en daarna een lekker cocktailtje bij de lokale pub.
De volgende dag stond een excursie naar Milford Sound op het programma. Dit is een fjord op drie uur rijden van Queenstown af, dus hiervoor gingen we eerst een stuk met de bus, om daarna een boottocht van 2 uur te maken en daarna weer met de bus terug te gaan. Dit was ook erg mooi, maar ook erg toeristisch. Een waren zeker 6 boten tegelijkertijd in de fjord, die allemaal hetzelfde rondje langs de mooie watervallen, zeehondjes, etc maakte. Dit klinkt niet veel, maar in zo'n land als Nieuw Zeeland, waar je constant verwend wordt met de ene na de andere mooie omgeving die je vaak ook voor jezelf hebt, is dat toch wel erg toeristisch dan.
Donderdag was het dan tijd om iets te gaan proeven van het 'Adventure capital' stukje van Queenstown en zijn we van de hoogste 'schommel' ter wereld gegaan. Lisanne vond het allemaal wel prima, maar ik vond het toch wel erg spannend, zeker nadat we de eerste keer over de loopbrug richting het hokje waar je je 'harnas' aan kreeg gelopen waren en toen terug gestuurd werden omdat het te hard waaide. Uiteindelijk nam de wind wat af en konden we dan toch nog wat 'schommelen' (met een vrije val van 70 meter) en beviel het zelfs zó goed dat we nog maar een keertje zijn gegaan. Om bij te komen van alle stress en adrenaline zijn we 's middags lekker gaan lunchen aan de oever van het meer en daarna gezellig gaan (souvenir) shoppen. Lisanne had echter nog niet genoeg avontuur gehad, dus die heeft zich ook nog een nieuwe tattoo laten zetten van een koru (dat is een Maori teken). 's Avond zijn we nog even de pub ingedoken, waar gezellig een bandje stond te spelen. Daar zijn we wel niet al te lang gebleven, want de volgende dag was het alweer tijd om naar Dunedin te rijden.
Ook deze reis duurde weer redelijk lang, aangezien we onderweg nog redelijk lang in Arrowtown gestopt zijn. Dit is een oud goudzoekers stadje, waarbij alle gebouwen ook nog in die stijl zijn. Echt alsof je in een Western film zit, heel gezellig. ' s Avonds kwamen we dus in Dunedin aan en hebben we wel nog even snel een 'Wildlife tour' geboekt voor de dag met de beste weersvoorspellingen, maar daarna ook snel ons bedje ingedoken, want we waren toch nog best moe van de avond ervoor. Over onze avonturen in Dunedin en verder volgt snel meer, maar dit was wel weer genoeg voor één verhaaltje dacht ik zo.
Bedankt voor het lezen allemaal en het volgende verhaal volgt snel, beloofd!
Groetjes,
Céline en Lisanne
De afgelopen twee weken hebben we zó veel leuke dingen gezien en gedaan, dat ik niet eens tijd had om een nieuw verhaal te typen. Mede daarom heb ik besloten om het in twee stukken op te delen, dan hoef ik niet zo lang achter elkaar te typen en jullie niet zo (heel) veel te lezen. Ons laatste verhaaltje eindigde in Karamea. Vanuit daar zijn we op vrijdag 4 maart met een busje richting Westport gegaan, waar we vervolgens een uurtje moesten wachten op de volgende bus richting Greymouth. De route van Westport naar Greymouth is een hele mooie, langs de westkust van het Zuidereiland. Gelukkig hadden we een aardige buschauffeur die een aantal keer stopte, zodat we mooie foto's konden maken. We kregen zelfs in Punaikaki een half uurtje de tijd om naar de 'pancake rocks' te gaan kijken, dat zijn rotsen die eruit zien alsof er allemaal pannenkoeken op elkaar gestapeld zijn (vandaar de naam). Toen we uiteindelijk aankwamen in Greymouth was het dan eindelijk tijd om onze huurauto op te halen. Nadat alle papieren ingevuld waren was het dus tijd om de auto te inspecteren en wat bleek, het was een schakelauto en geen automaat (wat ik eigenlijk verwacht had). Dus nu mocht ik niet alleen links gaan rijden, maar ook nog links gaan schakelen. Gelukkig zijn de wegen in Nieuw Zeeland niet zo heel druk en kon ik hier even rustig aan wennen. Toen we na 2,5 uur rijden in Franz Josef aankwamen was ik dus al helemaal eraan gewend.
Hier aangekomen bleek het helaas wel best frisjes en de weersvoorspellingen voor de rest van de tijd dat we daar zouden zijn waren helaas ook niet al te best: 3 dagen lang de hele dag regen... Gelukkig was er ook een Kiwi Wildlife centre in Franz Josef, dus besloten we dat maar de volgende dag te gaan doen. Het leuke was dat je hier ook een 'backstage' tour kon doen, waarbij je kiwi kuikentjes te zien kreeg en die waren natuurlijk suuuperschattig. Voor de rest hebben we die dag niet veel meer gedaan dan soep gegeten in het hostel (je kreeg daar namelijk elke dag om 6 uur gratis soep met brood) en een spelletje gespeeld met een kamergenootje en een jongen die tijdens het soep eten erbij kwam zitten. We hebben toen ook afgesproken om de volgende dag met zijn vieren naar de gloeiwormpjestunnel die in de buurt lag te gaan. Dit was een half uurtje lopen vanaf het hostel en aangezien het een tunnel was, hadje hier ook geen last van de regen. Zeker aan het einde van de tunnel waren er veel gloeiwormpjes te zien, dus dat was weer een leuke ervaring erbij, zeker voor Lisanne, want zij had nog nooit eerder gloeiwormpjes gezien. 's Middags hebben we toen nog een poging gedaan om naar de voet van de Franz Josef gletsjer te lopen, maar het weer was inmiddels zó slecht en het was zo mistig, dat we halverwege maar weer omgekeerd zijn en weer doorweekt bij de auto aankwamen. Daarna hebben we dus maar even lekker opgewarmd in de plaatselijke hot pools en daarna weer op tijd terug voor lekker warme soep en een 'Skype avondje'.
Op maandag was het dan weer tijd voor de volgende bestemming: 'Adventure capital' Queenstown. 's Ochtends was het weer wel al veel beter dan de afgelopen dagen, dus besloten we nog een poging te doen om naar de voet van de Fox gletsjer te lopen (een dorpje verder dan Franz Josef), omdat deze maar een half uurtje lopen vanaf de parkeerplaats was. En warempel, we hadden geluk met het weer en hebben toch nog mooi een gletsjer aan de rand van een regenwoud kunnen zien. Daarna dus door naar Queenstown en ondanks dat het weer die dag ook niet geweldig was, toch nog allerlei stops bij mooie watervallen en dergelijke gemaakt, waardoor we pas rond 8 uur 's avonds daar aankwamen. De volgende dag zijn we weer op tijd opgestaan, zodat we al vroeg richting Glenorchy konden vertrekken, een dorpje 50 km van Queenstown af. De weg daarheen is vooral heel mooi om te rijden, omdat je de hele weg langs het meer rijdt en steeds weer een ander mooi uitzicht op de bergen hebt. De terugweg duurde helaas wel iets langer dan gepland, omdat we opeens een hele kudde koeien terecht kwamen die dezelfde kant op gingen als ons. Duurde dus zeker een half uur om daar doorheen te komen, maar het is gelukt en leverde natuurlijk de nodige grappige foto's op.
Aangezien het weer die dag wel erg mooi was, besloten we om 's middags een wandeling te doen naar de top van de hoogste berg in de buurt (1748 meter). Hiervoor hebben we de eerste 800 meter 'gefoeteld' door met de kabelbaan omhoog te gaan. De laatste 950 meter zijn we dus wel echt zelf gelopen en de laatste 400 was het zelfs af en toe echt meer klimmen dan lopen, maar het uitzicht op de top was het wel waard. Aangezien het de hoogste berg in de buurt is, kun je echt heel ver kijken en vooral zien hoe veel 'niets' er is zo ver als je kunt kijken (behalve in de richting van Queenstown natuurlijk), wat heel erg indrukwekkend is. Wat ook nog leuk was, was dat op een gegeven moment nog een Kea kwam aanvliegen, dat is een berg papegaai die alleen hier in Nieuw Zeeland voorkomt en vrij bruteel is naar mensen toe. Gelukkig lag er nog een verlaten paar handschoenen en was hij daar tevreden mee, zodat wij weer met al onze spulletjes naar huis konden.
's Avonds hebben we in zelf dan maar beloond met een lekkere 'Fergburger' (de beroemdste hamburgers uit Queenstown) en daarna een lekker cocktailtje bij de lokale pub.
De volgende dag stond een excursie naar Milford Sound op het programma. Dit is een fjord op drie uur rijden van Queenstown af, dus hiervoor gingen we eerst een stuk met de bus, om daarna een boottocht van 2 uur te maken en daarna weer met de bus terug te gaan. Dit was ook erg mooi, maar ook erg toeristisch. Een waren zeker 6 boten tegelijkertijd in de fjord, die allemaal hetzelfde rondje langs de mooie watervallen, zeehondjes, etc maakte. Dit klinkt niet veel, maar in zo'n land als Nieuw Zeeland, waar je constant verwend wordt met de ene na de andere mooie omgeving die je vaak ook voor jezelf hebt, is dat toch wel erg toeristisch dan.
Donderdag was het dan tijd om iets te gaan proeven van het 'Adventure capital' stukje van Queenstown en zijn we van de hoogste 'schommel' ter wereld gegaan. Lisanne vond het allemaal wel prima, maar ik vond het toch wel erg spannend, zeker nadat we de eerste keer over de loopbrug richting het hokje waar je je 'harnas' aan kreeg gelopen waren en toen terug gestuurd werden omdat het te hard waaide. Uiteindelijk nam de wind wat af en konden we dan toch nog wat 'schommelen' (met een vrije val van 70 meter) en beviel het zelfs zó goed dat we nog maar een keertje zijn gegaan. Om bij te komen van alle stress en adrenaline zijn we 's middags lekker gaan lunchen aan de oever van het meer en daarna gezellig gaan (souvenir) shoppen. Lisanne had echter nog niet genoeg avontuur gehad, dus die heeft zich ook nog een nieuwe tattoo laten zetten van een koru (dat is een Maori teken). 's Avond zijn we nog even de pub ingedoken, waar gezellig een bandje stond te spelen. Daar zijn we wel niet al te lang gebleven, want de volgende dag was het alweer tijd om naar Dunedin te rijden.
Ook deze reis duurde weer redelijk lang, aangezien we onderweg nog redelijk lang in Arrowtown gestopt zijn. Dit is een oud goudzoekers stadje, waarbij alle gebouwen ook nog in die stijl zijn. Echt alsof je in een Western film zit, heel gezellig. ' s Avonds kwamen we dus in Dunedin aan en hebben we wel nog even snel een 'Wildlife tour' geboekt voor de dag met de beste weersvoorspellingen, maar daarna ook snel ons bedje ingedoken, want we waren toch nog best moe van de avond ervoor. Over onze avonturen in Dunedin en verder volgt snel meer, maar dit was wel weer genoeg voor één verhaaltje dacht ik zo.
Bedankt voor het lezen allemaal en het volgende verhaal volgt snel, beloofd!
Groetjes,
Céline en Lisanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
