Arequipa, Colca Canyon en Titicacameer

Hallo allemaal!

Vandaag zitten we 7,5 uur in de bus, dus tijd genoeg om weer een verhaaltje te schrijven. Vorige keer eindigde mijn verhaal bij de vlucht naar Arequipa. Zoals ik toen al schreef wordt dit ook wel het Rome van Peru genoemd. Toegegeven, het heeft een mooi historisch centrum met vele kerken en een mooi groot klooster, maar het is toch nog wel een flink stuk kleiner dan Rome.

Op de dag van aankomst hebben we niet heel veel gedaan. Eerst contact opgenomen met het thuisfront en in de avond niet even de stad in gelopen en iets van de sfeer van dit gezellige stadje kunnen proeven. De volgende dag hebben we in de ochtend het klooster bezocht. Dit is net een klein dorpje midden in de stad. Het is een groot complex met verschillende straatjes, binnenplaatsjes en fonteinen. De meeste buitenmuren zijn felblauw of rood, wat een mooi effect geeft. De 'cellen' waar de nonnen vroeger in leefden konden ook bezocht worden en waren naar onze mening best ruim (groter dan weer gemiddelde studentenkamer). Ook was er per cel of twee cellen een klein of groter ouderwets oventje. Verder waren er natuurlijk ook grote algemene ruimtes, zoals een grote keuken, eetzaal en natuurlijk een kapel en een kerk. Al met al een hele leuke bezienswaardigheid. Toen we het klooster uitkwamen trok er toevallig weer een zelfde soort parade als in Huaraz langs. Dit was weer erg leuk om te zien. Het schijnt ook dat Peruanen erg van feestvieren houden en dat is te merken. We hebben sinds we hier aangekomen zijn namelijk al 3 feestdagen mogen meemaken!

De rest van de dag hebben we nog gezellig wat door het stadje geslenterd en alvast een deel souvenirs gekocht. Die avond hebben we nog een park bezocht wat in de buurt lag. Dit was ook nog een hele belevenis, niet omdat het park zo geweldig was, maar omdat er dus een lokale feestdag was en het park overliep van de lokale mensen, met name gezinnen. Het was echt leuk om te zien hoe de mensen hier zich met heel weinig zo kunnen vermaken. Wat ook opvalt is dat de mensen hier echt zo ontzettend vriendelijk zijn, niet alleen naar de toeristen toe, maar ook naar elkaar. Zo zag je bijvoorbeeld echt heel veel kinderen spelen in het park, maar we hebben geen enkel kind gezien wat vervelend aan het doen was of ruzie aan het maken was. Dit maakt de ervaring van dit mooie land natuurlijk alleen maar leuker!

De volgende ochtend werden we alweer om 7 uur opgehaald om richting de volgende bestemming te vertrekken. Via het hooggebergte ging de reis naar het plaatsje Coporaque. Het hoogste punt waar we die dag langskwamen met de bus was op maar liefst 4910 meter. Hier zijn we uiteraard ook even uitgestapt om een paar kiekjes te maken, je had hier namelijk een mooi uitzicht over de omringende bergen en vulkanen, waarvan er eentje actief was op dat moment en veel as aan het spuwen was (gelukkig niet echt in de richting waar wij heen moesten). Eenmaal aangekomen in Coporaque, waar we weer een mooi hotel hadden met een prachtig uitzicht, hebben we eerst nog genoten van een heerlijk Peruaans lunch buffet en daarna is het jongere deel van de groep (twee Brazilianen, twee Nederlanders en ik) nog naar een thermaal bad gegaan en hebben hier een uurtje van het warme water genoten. Die avond weer vroeg naar bed, want de volgende moesten we weer om 05:00 uur op om richting de Colca Canyon te vertrekken. Dit is één van de grootste canyons van de wereld en ook één van de diepste (het diepste punt is 2x zo diep als dat van de Grand Canyon).

Wij waren de enige van de groep die stoer genoeg waren om een trekking de canyon in te gaan doen. Dit hield in dat we de eerste dag 1400 meter omlaag zouden lopen naar een 'palmoase' onderin bij de Colca rivier, hier een nachtje door zouden brengen en de volgende dag dus weer omhoog. Het was een zware tocht, want de afdaling is erg steil (aangezien het een Canyon is) en in ca. 3 uur ben je dan ook al beneden. Hier hebben we eerst even gedoucht en een siësta gehouden en toen lekker geluncht. Onze gids voor deze tocht sprak alleen Spaans en een paar woorden Frans, maar het communiceren ging beter dan gedacht. Hij nodigde ons uit om na de lunch met hem naar de rivier te gaan, waar hij ons een vis demonstratie zou geven. Dit leek ons wel wat, alleen hadden we niet door dat de rivier toch weer een stukje verder naar beneden lopen was. Hoe dan ook was het wel de moeite waard, want hetwas echt heel mooi daar beneden bij de rivier. Het vissen wilde alleen niet zo lukken helaas, na ongeveer 45 minuten proberen had onze gids alleen maar één klein visje gevangen, welke zo klein was dat hij deze ook maar weer terug uitgezet had. Na het diner ook weer vroeg slapen, want de volgende ochtend moesten we ècht vroeg op, want we moesten om 04:00 al beginnen met de klim naar boven om de felle zon en grote toeristen groepen te vermijden. De klim naar boven was echt heel zwaar, maar met aan het begin de vele sterren en later de opkomende zon ook heel mooi. Na iets meer dan 3 uur waren we uiteindelijk boven en erg trots op ons zelf. Eenmaal aangekomen innhet dorpje hebben we eerst nog een lekker ontbijtje gehad en vervolgens gingen we naar 'cruz del condor' waar we condors konden spotten. Hier hebben we er ook een aantal gezien en het blijft toch best indrukwekkend om zo'n grote vogels langs te zien vliegen. Daarna ging de reis door naar Puno, een plaatsje aan het Titicacameer, het grootste hoge meer (op 3800 meter hoogte) ter wereld. Maar voordat we daar waren eerst nog een busreis van zo'n 6 uur erheen, zodat we lekker moe en stijf van het wandelen daar aan konden komen.

Die avond zijn we dan ook gelijk ons bed in gedoken, want de volgende moesten we wéér vroeg op. Om 07:00 uur werden we alweer opgehaald voor onze dagexcursie op het Titicacameer. Hier gingen we een aantal eilanden bezoeken, wat toch wel een rare gewaarwording is. Deze eilanden zijn namelijk best groot en het water van het meer is mooi blauw, waardoor je het idee hebben dat je ergens aan de kust bent, maar je bent toch echt op 3800 meter hoogte. Het eerste bezoekje was aan een eiland waar de mensen nog heel traditioneel leven. Ze gebruiken bijna geen moderne technologie en alle mannen breien en de vrouwen spinnen en weven. Hier kregen we dan ook een demonstratie van, wat erg leuk was om te zien. Daarna werd er een traditionele dans opgevoerd en mocht je uiteindelijk zelf mee gaan dansen (wat ik natuurlijk ook gedaan heb). Er werd veel over alle lokale gebruiken en tradities verteld, wat allemaal erg interessant was, vooral omdat het natuurlijk zo ontzettend anders is dan wij gewend zijn. Daarna weer terug naar de boot om naar de volgende bestemming te gaan, waar we een traditionele lunch geserveerd kregen die onder de grond bereid was. Deze werd ook echt pas uitgegraven in ons bijzijn. Best apart, maar het smaakte heel lekker :) De laatste bestemming van de dag waren kunstmatige riet eilanden. Deze eilanden drijven op het meer (al zijn ze wel verankerd zodat ze niet helemaal wegdrijven) en alles (inclusief het eiland zelf) is hier van riet gemaakt. Hier kregen we eerst uitleg over hoe zo'n eiland nu precies gemaakt wordt. Het duurt schijnbaar een jaar om een eiland te maken en daarna gaat het zo'n 25 jaar mee. Op het eiland wat wij bezochten woonden maar liefst 5 families (de eilanden zijn echt maar heel klein) en deze leefden vooral van visserij en toerisme. Aangezien het een feestdag was, waren de kinderen ook nog eens allemaal thuis (deze gaan normaal gesproken naar school op een eilandje aan de overkant), dus het was een drukke bedoeling op het eiland. Je mocht uiteindelijk ook bij de mensen binnen in 'huis' kijken, wat eigenlijk gewoon een hutje was met wat matrassen op de gronden kleding in de hoek. Toch wel raar om te bedenken dat mensen echt zo leven... Ten slotte ging de boot weer terug naar Puno en mochten we nog even genieten van een 'Peru libre' wat Pisco (lokale alcoholische drank met 43% alcohol) met Sprite is.

's Avonds toch nog maar even de stad in gegaan om het centrale plein en de kathedraal te bekijken en een hapje te eten. Dat was gisteren en vandaag zitten we dus 7,5 uur in de bus richting Cusco. Dit is ook weer een stadje in de bergen en voor velen (en ook voor ons) het startpunt van de Inca trail. Daarover volgende keer dus meer. Ten slotte wil ik nog even zeggen dat, hoewel ik het hier erg naar mijn zin heb en veel moois zie, ik ook wel weer blij ben als ik weer thuis ben. Er is daar namelijk iemand die in korte tijd erg bijzonder voor me geworden is en ik moet zeggen dat ik hem nu toch wel erg mis.. Voor meer informatie daarover kunnen jullie me eventueel een persoonlijk berichtje sturen, haha :P

Voor nu tot ziens, tot volgende week!

Groetjes,
Céline